Jacy są współcześni seniorzy?

– Po zakończeniu aktywności zawodowej wciąż chcemy się uczyć. Mimo że organizowanych jest coraz więcej zajęć dla seniorów, to nadal jest ich za mało. Robiliśmy rozeznanie rynku i okazało się, że w centrum zainteresowania znajdują się warsztaty komputerowe. A przecież wiele starszych osób sprawnie korzysta z internetu. Chcą oni jednak lepiej poznać obsługę i możliwości telefonów komórkowych. Tym bardziej, że teraz w dobie pandemii w ten sposób załatwia się wiele spraw, co ułatwia codzienne funkcjonowanie.

Dlatego temu tematowi poświęciliście swój projekt?

– „Pora na seniora” to projekt, który realizujemy dzięki dofinansowaniu z Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej. Zaplanowaliśmy go na 32 osoby, ale chętnych było znacznie więcej. Stworzyliśmy grupę, która doskonaliła umiejętność pracy z komputerem. Chodziło o bezpieczeństwo w sieci, z czym często jest problem. Uczestnicy uczyli się też jak korzystać z wszystkich e-usług. Ale były też wspólne wyjazdy, zabawa andrzejkowa z wróżbami i śpiewami. Zauważyłam, że wiele z tych osób nie ma odwagi powiedzieć, że coś im się nie podoba. Są zbyt skrępowani, aby oceniać poziom zajęć czy catering. Ja im powtarzałam, że to jest dla nich i że ich zadowolenie ma ogromne znaczenie. Jakość jest bardzo ważna. Gdy kończyliśmy projekt uczestnicy deklarowali, że nadal chcą brać udział w takich warsztatach. Jest duże zainteresowanie.

Co się dzieje z uczestnikami po zakończeniu projektu?

– Zaprosiliśmy ich do współpracy jako wolontariuszy przy kolejnych projektach. Sami proponują różne przedsięwzięcia. I wciąż czekają, aby uczestniczyć w naszych następnych inicjatywach.

Dlaczego powstała fundacja? Czy nie można takich projektów realizować prowadząc zwykłą firmę?

– Działalność gospodarczą prowadzę od kilku lat. Zauważyłam, że niektóre rzeczy, które chcielibyśmy robić jako firma dla innych, są źle postrzegane. Zaobserwowaliśmy, że jest duże zapotrzebowanie na działania wśród seniorów. Są też ludzie z obszaru wykluczenia społecznego, którym jest trudno znaleźć pracę i dla nich chcieliśmy przygotowywać ścieżkę zatrudnienia i rozwoju. Podskórnie jednak czuliśmy, że realizując takie projekty komercyjnie, gdzieś pojawiało się pytanie – ile na tym zarabiasz? A jest wiele przedsięwzięć, które chcielibyśmy robić nie patrząc na wynik finansowy. Gdy organizujemy je jako fundacja przynajmniej nie ma niedopowiedzeń, znaków zapytania, bo fundacja kojarzy się z pomaganiem innym, ze wspieraniem potrzebujących. W przypadku realizacji takich projektów model prowadzenia ich przez organizację jest łatwiejszy. Są obdarzone są większym zaufaniem społecznym.

Jaką inspiracją są dla Was uczestnicy?

– To działa w dwie strony. My możemy napisać projekt i go zrealizować. Ale ta wymiana doświadczeń i nawiązanie nici porozumienia ma ogromne znaczenie dla nas. To nie jest tylko projekt – zadanie do wykonania, ale przede wszystkim kontakt z drugim człowiekiem. Wielka wartość dodana.

Działacie nie tylko z seniorami. Prowadzicie również sklepik w liceum.

– W IV Liceum Ogólnokształcącym w Bydgoszczy mamy sklepik, który na razie z powodu pandemii przerwał działalność. Nie jest to jednak taki zwykły sklepik szkolny. Dzięki wsparciu z KPOWES wygląda zupełnie inaczej. Jest bardzo dobrze wyposażony w artykuły wysokiej jakości, o czym świadczyły długie kolejki, gdy funkcjonował. Współpracowaliśmy z Fundacją Pro Omnis, której restauracja przygotowywała niezwykłe zupy, na które było wielu chętnych. Uczniowie mieli możliwość zjedzenia na miejscu czegoś ciepłego. Mamy nadzieję po feriach będziemy kontynuować działalność.

To kolejny przykład dobrej współpracy między podmiotami ekonomii społecznej.

– Nie mamy doświadczenia w gastronomii i Pro Omnis bardzo nam pomaga. Wydaje mi się, że przy komercyjnej działalności gospodarczej byłoby trudniej. Między fundacjami taka współpraca układa się lepiej.